Rozdział 25 cz. 2

- Czujesz ? - zapytałam Hazze wystraszona
- Tak
Szybko wstaliśmy z łóżka i pobiegliśmy do salonu. To co zobaczyłam mnie przeraziło. Liam i Zayn bili się poduszkami i rozwalili jakiegoś kwiatka. W kuchni było dużo gorzej. Niall i Louis w fartuszkach mojej mamy robili naleśniki. Była ogromna zadyma, a na talerzu leżały naleśniki. Były straszne, albo spalone, albo jeszcze nie gotowe. Chłopcy byli cali w mące, na podłodze i blatach były wszystkie składniki.
- Ja pierdole - powiedziałam sama do siebie
Wraz z Harrym otworzyliśmy okno. Zaczęliśmy się śmiać gdy widzieliśmy blondynka i pasiaka w akcji.
- Może im pomożemy ? - zapytałam przez śmiech
- Nie - odpowiedział również śmiejąc się - Co wy robicie ?! - krzykną do chłopaków
Jakby dopiero teraz nas zauważyli. Liam popatrzył na mnie przepraszając a po chwili na kwiatka. Nagle usłyszeliśmy jak ktoś wchodzi do mieszkania. Popatrzyliśmy po siebie wystraszeni. Po chwili zobaczyliśmy rodziców. Oczy powiększyły im się pięciokrotnie. My też się na nich patrzyliśmy przez kilka minut. Nagle zaczął się przypalać kolejny naleśnik. Niall i Lou zaczęli działać, ale im coś nie wychodziło więc Harry podbiegł do nich i im pomógł. Ja podeszłam do rodziców.
- Hej..- powiedziałam speszona
- Co tu się dzieje ? - zapytała mam gdy już odzyskała głos. Nagle podszedł do nas Liam.
- Dzień dobry. To nasza wina. Jestem Liam Payn, przyjaciel Alice. Już sprzątamy. - powiedział po czym odszedł
- Kochanie, co tu się dzieje ? - pytał tata
- No ten.. Harry i chłopacy przylecieli
Zobaczyłam jak wszyscy zaczęli intensywnie sprzątać. W ten czas podszedł do nas Harry.
- Dzień dobry.
- Dzień dobry - powiedziała mama lekko śmiejąc się - Co tu się działo ?
- Wytłumaczymy
Rodzice, ja i Hazza usiedliśmy na kanapach, a chłopacy sprzątali.
- A więc ? - zapytał tata
- Przylecieliśmy do Alice. My z Alice rozmawialiśmy w jej pokoju i jak wyszliśmy to dom był w takim stanie w jakim jest teraz - powiedział na jednym wdechu, a rodzice zaśmiali się
- Chłopcy chodźcie tutaj ! - mama zawołała ich z uśmiechem, a oni podeszli wystraszeni. Jak rodzice zobaczyli Nialla i Louisa wybuchli śmiechem
- Dzień dobry - powiedzieli równo, jak to mają w zwyczaju
- Mamo - zaczęłam - To jest Zayn, to Louis, Liam i Niall - przedstawiałam każdego po kolei
Rodzice uściskali im ręce.
- Nie sprzątajcie. Jutro przyjdzie sprzątaczka - powiedział tata, co mnie bardzo zdziwiło. Od kiedy oni są tacy mili ? Może wreszcie się zmienili... Po tych wielu latach...
- Tatooo... Mogą chłopcy zostać na kilka dni ? - zrobiłam błagalne oczka
- yyy... no dobrze. Tylko żeby więcej mi się to nie powtórzyło - no to już było całkowicie nie normalne. Nie, że się nie ciesze, ale myślałam, że będzie ciężej go przekonać
Rodzice poszli do pokoju. Bardzo mnie dziwiło ich dzisiejsze zachowanie, ale zarazem cieszyło.
- A więc tak.. - zaczęłam - Bierzecie swoje rzeczy i szukacie wolnych pokoi. Ja nie znam tego domu, więc oprowadźcie się sami. Byłam trochę zła za ten bałagan. Wzięłam Herrego za rękę
- Idziemy porozmawiać z moimi rodzicami o naszym domu, bo są w dobrym humorze - stwierdziłam
- Boję się - zaśmiał się loczek
Po chwili staliśmy już pod drzwiami od pokoju rodziców. Zapukałam. Gdy usłyszeliśmy "proszę" weszliśmy do środka. Zamurowało mnie. Myślałam, że to będzie sypialnia, ale to był ogromy pokój, tak jakby salon i sypialnia razem..
- Ooo... Usiądźcie - powiedziała mama po czym wszyscy usiedliśmy na kanapach
- Chcieliśmy z państwem porozmawiać - Hazza uśmiechnął się zniewalająco, na co moja mama też uśmiechnęła się
- To słuchamy - tata rozsiadł się wygodnie
- A więc chodzi o moje mieszkanie w Londynie
- No właśnie - zaczęła mama - Znalazłaś już jakieś mieszkanie, żebyśmy ci wynajęli ? Bo przecież nie będziesz mieszkać cały czas u Alex. W ogóle muszę zadzwonić do jej mamy i jej podziękować, że tak cię przygarnęli.
- Ale.. - Harry złapał mnie za rękę - Alice nie mieszkała u Alex tylko z nami. - mama bardzo się zdziwiła - A mieszkania nie będzie potrzeby wynajmować - znowu te uśmiech
Rodzice patrzeli po nas zdziwieni.
- Nie rozumiemy - stwierdził tata
- No bo... - loczek wziął głęboki oddech i objął mnie jedną ręką - Będziemy mieszkać razem. W naszym wspólnym domu.
Patrzyłam na nich, ale z ich min nic nie dało się wyczytać. Zero emocji. W końcu tata przerwał ciszę...

_____________________________________________
Jest 25 rozdział !
Wydaje mi się, że coraz mniej osób czyta tego bloga, ponieważ jest bardzo mało komentarzy. Dlatego możliwe, że zawieszę bloga na nie określony czas