Rozdział 26

Oczy rodziców powiększyły się kilkakrotnie. Patrzyli po sobie zdziwieni, aż tata przerwał ciszę.
- Że co ? Chyba sobie żartujecie…
- Dokładnie – dodała mama – Jak wy sobie to wyobrażacie ? Harry, ile ty masz lat ? – nawet nie była zdenerwowana tylko raczej zdezorientowana
- Osiemnaście
- No właśnie. Jak wy chcecie razem mieszkać ? – pytał lekko podirytowany tata – Osiemnastolatkowie ? Przecież wy nie macie pojęcia o życiu. Załóżmy, że się pokłócicie. I co wtedy ? Kto się wyprowadzi ? Może moja córka zostanie bez dachu nad głową ? Skąd będziecie brać pieniądze ? Alice będę dawał, ale ty chłopcu nie myśl, że tobie też. – był coraz bardziej wkurzony. Wiedziałam, że się nie zmienił.
- Po pierwsze – zaczął loczek – strasznie, ale to strasznie kocham Alice i zawsze będziemy razem i nie będzie potrzeby, żeby się ktoś wyprowadzał
- A jeśli jednak ? – pytała dociekliwie mama
- Wtedy ja się wyprowadzę. Po drugie chyba lepiej, że Alice nie będzie mieszkała sama. A po trzecie z pieniędzmi nie ma problemu. Mam ich naprawdę nie mało i starczą na wszystko, a pan nie musi nic dawać – mówił do taty
- Mamo.. Tato.. - zaczęłam – Zrozumcie, że bardzo kocham Harrego i wiążę z nim przyszłość. Po za tym jak będę jeździć do szkoły to Harry będzie mógł mnie podwozić. A poza tym mamy pojęcie o życiu. Nie wiem czy wiecie, ale nawet gdy mieszkałam z wami czułam się jakbym mieszkała sama. Harry też nie mieszka z rodziną tylko z chłopakami. Oby dwoje umiemy gotować – mówiłam błagalnym tonem
- No właśnie – znowu Harry – Do szkoły będziemy jeździć razem, ponieważ od nowego roku szkolnego zaczynam naukę – mówił spokojnie.
- Że co ? – zdziwiłam się – Nic mi nie mówiłeś
- Porozmawiamy później – uśmiechnął się – Będę miał oko na Alice, żeby jej samej nic się nie stało – zwrócił się do rodziców.
Po ich minie stwierdziłam, że ulegli. W sumie argumenty mieliśmy dobre. Popatrzyli po sobie po czym mama zabrała głos.
- No dobrze, ale ja was sprawdzę kiedyś jak mieszkacie. Skąd macie ten dom ?
- Harry mi kupił z okazji urodzin – uśmiechnęłam się do niego – I będziemy w nim mieszkać razem.
- Wow… – podsumował tata – Harry nie musiałeś. Oddamy ci połowę pieniędzy
Po minach rodziców widziałam, że są zdziwieni, ale i szczęśliwi. No dziwię się. Każdy rodzic chciałby, żeby ich córka miała tak „idealnego” chłopaka.
- Nie – powiedział stanowczo – Ten dom to prezent ode mnie i sam go wybierałem. Nie chcę, żeby ktoś za niego płacił.
- Harry… Jesteś wspaniałym chłopakiem – stwierdziła mama po czym podeszła i go przytuliła – Chcę być twoją teściową
Że co ? Wtf ? Mojej mamie chyba coś się w głowie poprzewracało. Ona jest nie normalna. Moje, jak i Harrego policzki były zaczerwienione, ponieważ oby dwoje się zawstydziliśmy
- Przepraszam, że tak zareagowałem – zaczął tata – To świetny pomysł z tym domem. A opowiesz coś dokładniej o tym zespole ? Może coś zaśpiewasz ?
- Eee… - zaczął niepewnie – A więc mam wraz z chłopakami zespół muzyczny One Direction – chyba na tym chciał zakończyć, ale mama mu nie pozwoliła
- Jak się poznałeś z chłopakami ?
- Każdy z nas poszedł do x-factora osobno. Chcieliśmy być piosenkarzami solowymi. Niestety, a właściwie to na szczęście dość szybko odpadliśmy. Dostaliśmy kolejną szansę, ale tym razem jako zespół. W taki sposób powstało One Direction.
- Zaśpiewaj coś rodzicom – pocałowałam go w policzek
- No właśnie – powiedzieli równo mama z tatą
- No dobrze – uśmiechnął się nieśmiale
Po chwili zaczął śpiewać „na na na”. Po chwili do pokoju wbiegli chłopcy i dołączyli się. Musieli słyszeć jak Hazza śpiewa. Rodzice patrzyli na nich jak na obrazek. Yeah ! Spodobało im się !
- Wow… Jesteście genialni – stwierdziła mama gdy już skończyli
- Wiem – odparł dumny Loui a my wybuchnęliśmy śmiechem
- Mamo to my już idziemy. Dziękujemy – powiedziałam z uśmiechem po czym wyszliśmy
Poszliśmy z chłopakami do mojego pokoju. Od razu rzucili się na łóżko, a ja na nich mocno się do nich przytulając.
- Dziękuję że przyjechaliście - powiedziałam po chwili
- Dla ciebie kochana wszystko – zaśmiał się Zayn po czym okręcił mnie wokół własnej osi
- Malik ! To moja dziewczyna – udawał wkurzonego Hazza, a Zayn mnie odstawił
Usiadłam na kolanach Harrego i właśnie mi się coś przypomniało.
- Styles ! - wystraszyłam go trochę – O co chodzi z tą szkołą ?
- Harry ! Powiedziałeś jej ?! – nie pozwolił odpowiedzieć liczkowi Niall
- No tak wyszło…
- Mów ! – rozkazałam z uśmiechem
- A więc… Na razie nie zanosi się na żadną trasę więc pomyśleliśmy, że pochodzimy do szkoły – mówił uśmiechnięty Zayn
- Naprawdę ?! – zaczęłam skakać z radości, a oni się tylko ze mnie śmiali – Stop ! – po chwili się opanowałam – Harry jest z mojego rocznika, więc został mu rok nauki, ale wy skończyliście szkołę – pokazałam palcem na resztę. Nie wiedziałam jak to możliwe, że mają jeszcze chodzi do szkoły jak skończyli ją w tym roku.
- No więc tak… – zaczął Hazza – Zayn, zły chłopiec oblał jeden rok
- Że co ? – zaśmiałam się
- To nie moja wina ! Historyczka uwzięła się na mnie – bronił się czarnowłosy
- A ja skończyłem, ale ze względu na to, że w ostatnim roku nie chodziłem do szkoły tylko miałem prywatne nauczanie dyrektor zgodził się, abym mógł jeszcze raz. Liam postananowił nie iść żeby dotrzymać towarzystwa Louisowi – dodał Niall
- Bo ja nie mogę… - mówił udając smutnego – Nikt mnie nie kocha i nie chce. Jestem za stary…
- Oj Tomlinson – usiadłam mu na kolanach i go przytuliłam – Ja cię kocham, dupo
- Ja tu jestem – upomniał się Harry
Podroczyliśmy się jeszcze chwilę po czym poszliśmy do salonu oglądać filmy. Ja oczywiście cały czas przytulałam się z Harrym, bo niezbyt nas interesowały. Poza tym dużo rozmawialiśmy. Do domu przeprowadzimy się zaraz po przyjeździe. Jutro zadzwonimy do firmy transportowej i umówimy się. Jeju, ale będzie fajnie.. Nie mogę się doczekać. Znaczy w sumie to już mieszkamy razem, ale teraz to będzie co innego… Tylko my we dwoje.
- A jak z tymi wakacjami do Polski ? – zapytał Zayn gdy już nie mieliśmy co oglądać
- Nie wiem.. – zaczęłam – Znaczy ja bym chciała, żebyśmy wszyscy jechali. Czyli wy, ja, Alex, Dan, Eleanor i Kate. Wyjazd planuję w piątek 3 sierpnia a powrót 12 w niedzielę. Moja babcia ma ogromny dom więc wszyscy byśmy się pomieścili. – uśmiechnęłam się
- Tak ! – odpowiedział entuzjastycznie Louis
- To zadzwońmy do dziewczyn. Ja zadzwonię do Alex – podsumował Niall
Wszyscy oprócz mnie i loczka wyjęli telefon i zaczęli dzwonić. Muszę przyznać, że w salonie zrobiło się dość głośno, bo mówili naraz. Oczywiście nie chciało im się podnieść ich szanownych dup, żeby się przenieść do innych pokoi. Z tego co mówili w sumie nic nie wiem. Pierwszy skończył rozmawiać Liam.
- Danielle się zgadza. Tyle że nie wróci z nami do Londynu, bo na jakimś tam koncercie czy coś tańczyć później. Więc nie opłaca jej się wyjeżdżać. – uśmiechnął się
- O to fajnie
- Eleanor też się zgadza – powiedział Lou który właśnie skończył rozmawiać
- To już połowa sukcesu – stwierdził Harry. Normalnie jaki z niego matematyk…
- Alex też – dodał Niall z bananem na buzi
Zayn rozmawiał jeszcze chwilę.
- I co ? – zapytaliśmy równo gdy już skończył
- A więc tak… Kate pojedzie. Okazało się, że ma tam jakiś dziadków, ale jej rodzice nie utrzymują z nimi kontaktu. Katy bardzo chce się z nimi spotkać, więc chętnie z nami pojedzie. Tylko Alice, mam prośbę – popatrzył na mnie
- Tak ? – zastanawiałam się o co chodzi
- Kate nie umie polskiego, a jej dziadkowie angielskiego i...
- Tak będę tłumaczem – przerwałam mu – Ej właśnie wpadłam na genialny pomysł .
Przed chwilą do głowy wpadł mi plan, abyśmy zadzwonili do mojej kuzynki.
- Jaki ? – zapytali jak zwykle chórkiem, a ja się tylko zaśmiałam
- Zadzwońmy do Oliwi
Na wszystkich mordkach pojawił się banan.
- To ja dzwonie i daję na głośnik i jak wam dam znak to się odezwiecie. Ok ?
Już po chwili dzwoniłam. Słyszeliśmy kilka sygnałów, a po chwili Oliwię.
- Hej Alice ! – wykrzyknęła z entuzjazmem
- Hej mała ! Co tam ?
- Nudy. Szkoda, że musiałam tak szybko wyjechać.
- No wiem. Mam dla ciebie niespodziankę i dobrą wiadomość – mówiłam podekscytowana
- Mów ! – poganiała mnie, a ja dałam znak chłopakom
- Hej Oli ! – krzyknęli równo
- Aaaa ! Jak fajnie znowu was słyszeć ! – po jej głosie można stwierdzić że się cieszy
- Nam też. – zaczął Hazza – Mała, mamy dla ciebie chyba dobrą wiadomość
- Jaką ?
- Przyjeżdżamy do Polski ! – krzyknął Lou
- Naprawdę ?! Aaaa ! – piszczała do telefonu, a my się śmialiśmy – Ale super ! Nie mogę się doczekać
- Tak. Tylko nie mów nikomu. – zaczął Liam – Zagramy tam koncert niespodziankę. Oczywiście jesteś zaproszona
- Kocham was ! A będę mogła przyjść z koleżanką ?
- Jasne
Pogadaliśmy jeszcze z pół godziny. Czuję że Oliwkę będzie bolało gardło. W końcu tak się darła do telefonu.. Posiedzieliśmy jeszcze chwilę, zjedliśmy zamówione pizze i poszliśmy do pokoju. Przytuleni rzuciliśmy się na łóżko.
- Cieszę się, że tu jesteś… Kocham cię – powiedziałam dając mu buziaka
- Ja ciebie też. Pójdziemy jutro na wieże Eiffla ? – zapytał z maślanymi oczkami
- Ale jak ? Przecież nikt nie może cię zobaczyć – zdziwiłam się
- Dlatego musimy iść z samego rana…
- Serio ? Ja mam wstać z samego rana ? – zaśmiałam się
- Proszę – uśmiechnął się i popatrzył mi w oczy
- Ej ! Wiesz jak to na mnie działa.. Już dobrze – pocałowałam go
Nigdy nie mogłam oprzeć się jego oczom i uśmiechu… Kochałam go, jak nikogo i nie chcę, aby ktoś lub coś kiedykolwiek zniszczyło nasz związek.

Następnego dnia…

- Wstawaj ! Wstawaj ! – dokładnie takie dźwięki mnie obudziły
Podniosłam powieki i zobaczyłam Harrego, który mnie pocałował.
- Takie pobudki mogę mieć codziennie, tylko bez tego wrzasku – uśmiechnęłam się
- Nie ma problemu – poruszył zabawnie brwiami – Mam dla ciebie śniadanko ! – krzyknął niczym małe dziecko
Po chwili przede mną leżała taca z naleśnikami z czekoladą i gorącym kakałem. Ale on kochany..
- Dziękuję kocie. Która godzina ? – zapytałam bo na polu mimo lata było jeszcze trochę szarawo
- No przed czwartą.. –uśmiechnął się niewinnie
- Że co ? – zapytałam zdziwiona
- No nie gniewaj się… Mieliśmy iść na wieżę Eiffla. Nie chcę paparazzi – znów patent z uśmieszkiem
- Nie rób tego ! – zaśmiałam się – Już pójdę z tobą – dałam mu buziaka – A chłopcy idą ?
- Nie… Bo wiesz, tak to nikt nas nie rozpozna bo jesteśmy tylko w dwójkę, a jak byśmy byli w szóstkę to to by już bardziej zainteresowało ludzi
- No racja
Po chwili skończyłam jeść pyszne naleśniki. No, są prawie tak dobre jak moje.
- Mam ubrać się normalnie czy jak ninja ? – zapytałam Hazze
- Ninja ! – zaśmiał się – po prostu ubierz jakąś luźniejszą bluzę i okulary
- Nie mam luźniejszej bluzy – zrobiłam smutną minkę
Właściwie to miałam, ale wolałam bluzy mojego chłopaka. Są takie po prostu fajniejsze.
- To już druga – podał mi bluzę z uśmiechem
- Też cię kocham
Poszłam do łazienki. Wzięłam prysznic, umyłam włosy, pomalowałam się. Włosy ostatecznie związałam w luźnego koka, bo nie chciało mi się z nimi nic robić, a dzisiaj wyjątkowo mi się nie układały. Ubrałam szare rurki i do tego bluzę Harrego. Po jakieś pół godziny byłam gotowa. Wyszłam z łazienki a Hazza w samych bokserkach jak zwykle latał po pokoju.
- Szukasz czegoś ? – zapytałam śmiejąc się
- Nie.. Tylko nie mam co ubrać. Moje ubranie są brzydkie. Muszę iść na zakupy – powiedział smutny, na co ja tylko wybuchnęłam śmiechem – To nie jest śmieszne – mówił tonem obrażonego pięciolatka
- Mówią, że to dziewczyny są wybredne – mówiłam przez śmiech
- A kto dzisiaj nie miał bluzy ?
No w sumie dobry argument, ale to były fakty.
- No dobra, ale ty masz świetne ubrania i w ogóle cały jesteś taki przystojny – posłałam mu łobuzerski uśmiech
- A ty jesteś najśliczniejszą istotą na ziemi i z najlepszym charakterem. Nie wymienił bym cię na nic ani na nikogo – podszedł do mnie i mocno mnie przytulił
- Kocham cię Harry – wtuliłam się w niego mocno – Będziesz kiedyś moim mężem ? – zapytałam z uśmiechem. Chciałam wiedzieć co odpowie
- Ja ciebie kocham bardziej i tak będę twoim mężem. Kiedyś będziemy małżeństwem, będziemy mieli dzieci i będziemy mieli wspólne konto bankowe
Tym ostatnim mnie rozwalił.
- Od razu mówię, że ja chcę mieć dwójkę dzieci. Chłopczyka i dziewczynkę – powiedziałam stanowczym głosem
- No dobra. Ale ja wybieram imię dla dziewczynki.
- A ja dla chłopca
Tą naszą rozmowę przerwało chrząknięcie. Odwróciłam się i zobaczyła rodziców. Ich reakcja: facepalm. No w sumie nie dziwię się… Ja przytulająca się do Harrego prawie nagiego, a do tego rozmawiamy sobie o naszej przyszłości.
- Dzieci… Czy wy właśnie ustalacie kto dla kogo wybiera imię ? – mama zapytała z podirytowaniem
- Tak – odpowiedział Hazza po czym uśmiechnął się ślicznie do mamy
- Ale masz słodki ten uśmiech – zaśmiała się – Ale i tak jesteście nie normalni.. – dodała, a my zaczęliśmy się śmiać.
- Idziemy do pracy… A wy się gdzieś wybieracie, ze tak wcześnie jesteście na nogach ? – zapytał tata
- Tak. Na spacer. – odpowiedziałam
- A właśnie – zaczął Harry – Mam do państwa prośbę.
- Tak ? – zapytali równo
- Bo… My tak właściwie w tym tygodniu mamy jeszcze dwa koncerty i nie powinniśmy tu być. Powiedzieliśmy fanom, że odwołujemy je przez problemy rodzinne Zayna, więc nie chcemy, żeby ktoś się dowiedział, że jesteśmy w Paryżu
- Nie ma problemu – odpowiedziała pogodnie mama po czym wyszli
Wybrałam szybko ubranie Hazzie i byliśmy gotowi. Już o 5 wyszliśmy z domu. Wsunęliśmy kaptury na głowę i mimo iż w ogóle nie było słońca, a całe niebo było pochmurane, mieliśmy na nosie okulary przeciwsłoneczne .
- To idziemy – zarządziłam, a chłopak złapał mnie za rękę
- Boję się – powiedział nagle
- Czego ? – wystraszyłam się, bo nie wiedziałam o co chodzi
- Że ktoś nas zobaczy i fani się o tym dowiedzą. Paul w ogóle nie chciał pozwolić nam przyjechać. Chłopacy przekonywali go bardzo długo. W końcu się zgodził, ale powiedział, że jak media się dowiedzą to sami mamy to wszystko wyjaśnić i on nam wtedy nie pomoże – mówił smutny
- To przeze mnie – miałam poczucie winy – Gdybym wtedy nie uciekła tylko z tobą porozmawiała, nie pokłócilibyśmy się i nie musiałbyś tu być
- Kotku… To nie twoja wina. Ja się bardzo cieszę, że tu jestem. Najwyżej powiemy prawdę – objął mnie ręką i mocno do siebie przytulił.
Resztę drogi szliśmy w ciszy. Co chwilę się tylko całowaliśmy… Cali my. Po kilku minutach byliśmy na miejscu. Usiedliśmy na trawie.
- Paryż… Miejsce zakochanych – powiedziałam z uśmiechem
Cieszę się że tym razem jestem tu z Harrym a nie tak jak ostanio sama. Nagle Harry zaczął mnie łaskotać i to tak bez powodu. Jaki cham..
- Ej ! Przestań ! – krzyczałam na cały głos – Bo krzyknę twoje imię na cały głos – groziłam mu przez śmiech, co podziałało.
Podniosłam się i byłam cała w trawie
- Tak bez powodu ? – zapytałam udając smutną
- Przepraszam – wziął mnie na ręce i zaczął kręcić dokoła
Oczywiście po chwili się wywróciliśmy. Co z tego, że zachowywaliśmy się jak dzieci. Zakochani nie widzą świata poza sobą. Kurde, gadam jak jakiś poeta, lol.
Wstałam i cała się kołysałam na boki gdyż kręciło mi się w głowie. Hazza poszedł w moje ślady i zrobił o samo. Gdy już stałam normalnie bardzo się zdziwiłam tym co a raczej kogo zobaczyłam…

__________________________________________________

Udało mi się na chwilę dopaść neta to wrzucam ;)

Niestety do drugiego bloga mam jeszcze nie skończony, gdyż nie mam za dużo czasu, ale postaram się jeszcze w tym tygodniu dodać xx

Mam nadzieję że się spodoba :)

Ogólnie bardzo dziękuję za wszystkie komentarze :*